We gaan dit keer toch weer voor een superheldenfilm al voelt dat niet zo. En dat is eerlijk gezegd wel eens lekker. Madame Web is een personage dat voorkomt in de Spiderman-stripboeken en daarin is ze een verlamde, blinde, telepathische en helderziende mutant. In deze verfilming is ze vooral dat laatste. Daarmee is het ook geen volwaardige Marvel-film maar een Marvel-film uit de koker van Sony.
Cassandra Webb (Dakota Johnson), want zo heet Madame Web in de film is een ambulance-medewerker in Manhattan, New York die na een ongeval haar telepathische en helderziende gaven krijgt. Als ze steeds meer begrijpt wat er aan de hand is voelt ze de noodzaak om drie jonge vrouwen – de toekomstige Spiderwomans – te beschermen. Het gaat hier om Julia Cornwall (Sydney Sweeney), Mattie Franklin (Celeste O’Connor) en Anya Corazon (Isabela Merced).
Een beetje cinefiel weet meteen dat Le salaire de la peur (2024) een remake is van de gelijknamige zwart-witfilm uit 1953 van regisseur Henri-Georges Clouzot. In 1977 maakte Hollywood een remake onder de titel Sorcerer (1977) van regisseur William Friedkin. En nu is er weer een Franse remake onder regie van Julien Leclerc. Doet deze remake het origineel eer aan, of niet?
De Nederlands Molukse cineast Jim Taihuttu gooit het na zijn laatste film De Oost over een heel andere boeg en komt met een film over de gabbercultuur. Wel gebleven is Jim Deddes (die in De Oost ook een rolletje had) die nu meteen de hoofdrol heeft als gabber Danny, die zijn jongere broertje Michael (Joes Brauers) mee op sleeptouw neemt en dat gaat van kwaad tot erger als Danny zich steeds meer op de verkoop van drugs gaat richten. Deddes is geweldig – dat uit zich al meteen in de openingsscène) en Brauers levert meer dan uitstekend tegenspel. Het wereldje van de gabbers wordt goed overgebracht en de film boeit van begin tot eind. Is nu nog te zien op Prime.
Anyone But You is een leuke, frisse komedie die nergens nieuwe paden bewandelt en ook niet vrij is van clichés maar die wel werkt als feelgoodfilm. Bea (Sydney Sweeney) en Ben (Glenn Powell) hebben een romantische eerste date maar door een onverwachte gebeurtenis kunnen de twee elkaar niet meer zien en luchten. Totdat ze weer samen komen op een bruiloft in Australië en net doen alsof ze nog een stel zijn. De film is nog altijd leuker en beter dan elke ‘Johan Nijenhuis romcom’.
The Great Escaper is gebaseerd op een waargebeurd verhaal waarin Bernard Jordan (Michael Caine) – in vermoedelijk zijn laatste rol – opeens wereldnieuws wordt als hij ontsnapt uit het verzorgingstehuis, om de 70e herdenking van D-Day in Normandië bij te wonen met zijn mede veteranen. Gesteund door zijn vrouwe Rene (Glenda Jackson) – haar laatste rol want zij overleed in juni 2023 – die haar man bijstond in zijn bijzondere avontuur. Een prachtige vertelling over oorlogtrauma’s, doorzettingsvermogen en eeuwige liefde want het koppel was 60 jaar getrouwd. Caine en Jackson zijn grandioos maar alle bijrollen zijn ook zeer de moeite waard. Nog te zien in de bioscoop en filmhuizen.
De Terugreis is een Nederlandse film over een ander stel. Namelijk Jaap (Martin van Waardenberg) en Maartje (Leny Breederveld) die te maken krijgen met dementie. Jaap is de mokkende Rotterdammer die het liefst de hele dag thuis zit en zoveel mogelijk mensen vermijdt. Hij ziet in alles een gevaar want de wereld staat in de fik. Maartje die getroffen wordt door dementie snakt naar vrijheid en avontuur. Als er een brief binnenkomt van een Spaanse vriend die op sterven ligt kan Maartje niet wachten om naar Spanje te vertrekken maar daar zit Jaap helemaal niet op te wachten. Hij laat zich toch overhalen en zo vertrekken ze met de auto naar de Spaanse zon. Dat levert humoristische en emotionele gebeurtenissen op, die je niet onberoerd laten. Breederveld is geweldig en van Waardenberg weet steeds net met de juiste nuances te overtuigen als de echtgenoot die lijdzaam moet toezien dat zijn geliefde vrouw steeds meer verwijderd raakt van de realiteit. De film draait nog steeds in de bioscoop.
We hebben dit keer gekozen voor Terminator 2: Judgment Day uit 1991. Zoals jullie weten is de eerste film The Terminator uit 1984 en daarin maken we voor het eerst kennis met de Terminator (Arnold Schwarzenegger) die naar het verleden wordt gestuurd om daar Sarah Connor (Linda Hamilton) te vermoorden omdat zij in de toekomst het leven zal schenken aan een toekomstige rebellenleider. In dit deel keert Schwarzenegger terug om niet Sarah te vermoorden maar om haar inmiddels geboren zoon John (Edward Furlong) te beschermen tegen een andere superrobot, de T-1000 (Robert Patrick) die hem moet vermoorden.
M: Het is lang geleden dat ik deze maar ook de eerste Terminator gezien heb. Ik was vergeten hoe goed deze is en zeker voor een film uit 1991! De film lijkt nauwelijks verouderd en dat komt met name door de uitstekend special effects, waarvan ik verbaasd ben dat dat al kon in die tijd. Alleen in de kleding en sommige kapsels zie je dat toch echt 1991 is. René, wat is jouw indruk nu je hem weer opnieuw hebt gezien?
R: Het was toen state-of-the-art en met vernieuwende cgi en special effects. Inderdaad, in het huidige tijdperk werkt het nog altijd. Ik heb deze film meerdere keren gezien en weet nog dat het verrassend was dat de Terminator die we kenden uit deel 1 nu een goede en beschermende Terminator bleek te zijn. En die vloeibare slechterik is super goed neer gezet door acteur Robert Patrick en is een tijdloze schurk die iedereen zich herinnert.
De Spaanse regisseur Alberto Corredor werkt zijn eerdere korte filmBaghead uit 2017 uit tot een speelfilm, maar deze heeft helaas geen toegevoegde waarde gekregen. Lees hieronder mijn recensie.
Je zou maar een tiener zijn en opgroeien in een vampieren-familie. Het is dagelijkse kost voor Sasha (Sara Montpetit) en ze heeft het er maar lastig mee. Haar hoektanden komen maar niet door en ze is te gevoelig om zelf op jacht te gaan om haar dagelijkse portie bloed te kunnen consumeren. In plaats daarvan lurkt ze de hele dag aan geprepareerde zakjes bloed, die haar ouders en nichtje in de koelkast hangen, als ze zelf op jacht zijn geweest.
We blijven het maar proberen met die superheldenfilms maar met The Marvels is het mij wel duidelijk. Ze zijn het spoor nu echt bijster. Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen: dit is met afstand de slechtste Marvel-film die ik gezien heb. Captain Marvel (2019) kreeg nog redelijke recensies en vond ik zelf ook nog wel prima. Ze maakte ook haar opwachting in de Avengers-films. Twee jaar geleden kreeg je daar de serie Ms. Marvel bij met Iman Vellani. In deze compleet overbodige, chaotische en totaal inspiratieloze film hebben ze die twee karakters samen met Monica Rambeau (Teyonah Parris) gegooid en dat levert dus deze wanstaltige film op. René, ben ik te kritisch of deel je deze mening?
In Nederlands worden ontzettend veel musicals gemaakt maar relatief weinig muziekfilms. De meest bekende zijn ook nog eens Vlaams. Dat zouden er best wat meer mogen zijn. Regisseur Albert Jan van Rees en scenarist Dorien Goertzen doen een leuke poging met het vrolijke en aanstekelijke Net als in de Film.
Annabel (Noortje Herlaar) en Sander (Benja Bruining) leren elkaar kennen als zij auditie komt doen voor de schoolband in de jaren 80. De bandleden zijn meteen enthousiast over Annabel maar de stugge Sander lijkt het weinig te doen. Toch leren ze elkaar beter kennen als ze toetreedt tot de band en door hun gezamenlijke liefde voor de muziek. Olaf (Kay Greidanus) is echter ook in haar geïnteresseerd en wil graag producent worden. Ze gaat de samenwerking met hem aan en verliest Sander uit het oog. In de jaren 90 komen ze elkaar weer tegen en beginnen samen met Sanders’ beste vriend Malcolm (Uriah Havertong) de euro dance act Three in a Crowd. Maar het commerciële succes brengt ook problemen met zich mee.
